تحلیل نمادهای شعر اعتراض در ادبیات معاصر عراق، براساس اشعار حسن السنید

شعر حسن السنید از مناسبت انقلاب در جامعه، حزب و خیابان، زاده شده است. این امر، پیوند مستقیم بین شعر شاعر و دوره­ی بیداری ملی عراق را نشان می­دهد؛ برهه­ای که فریادهای آزادی­خواهان به­تدریج راهش را یافت تا فریادهای ضد ذات و ستیزه­جو با خودکامگی صدام گردید. در این میان، شاعر با توجه به شرایط پیرامونش با استفاده از نمادپردازی، امکان افشاگری علیه بعثیان و همچنین نشر اندیشه­های انقلابی در زمان بحرانی را فراهم کرد. پژوهش حاضر بر آن است تا میزان به کارگیری عناصر نمادین را در شعر اعتراضی حسن السنید با عنوان­های 1. نمادهای برگرفته از طبیعت؛ 2. نمادهای حیوانی؛ 3. نمادهای زمانی؛ 4. نمادهای مکانی خرد و کلان (ساخت انسان)؛ 5. نمادهای ابزاری (ساخت دست)؛ 6. نمادهای جسمانی و روحانی مرتبط با انسان؛ 7. شخصیت­های نمادین نیک؛ و 8. شخصیت­ها، اقوام، مشاغل و نسبت­های نمادین بد، بررسی کند و دلالت­ها و دگرگونی های معنایی این مضامین را در قالب جدول هایی به­صورت مستند، ارائه دهد. یافته های پژوهش نشان می­دهد که نمادهای شاعر، بیشتر متوجه استبداد و پیامدهای آن و دعوت به قیام سراسری است.